Uwielbiam deszcz.

Deszcz jest taki ciepły i delikatny. Deszcz nie krzyczy. I nie użala się nad sobą. Deszcz jest życiem. Poi spragnioną ziemię. Płacze wraz z tysiącem chorych dusz. Potrafi wiele. Może padać nawet w wielu miejscach i dla wielu osób jednocześnie. A mimo to jest tylko mój. I tylko Twój. Pozwala się cieszyć nim aż do ostatniej kropli. Do ostatniej wylanej łzy. Pozwala zapomnieć. Wyrzucić z siebie to, co boli. Pozwala oczyścić życie z toksycznych przeżyć i wspomnień - spływają wraz z nim i wsiąkają w ziemię, urzyźniając ją. Ziemia też płacze. Czasami...